У каторы раз слухаю дыск Наталлі Матыліцкай "Пчолачка", выкладчыцы Беларускага ўніверсітэта культуры, які падаравала мне падчас фотавыставы яе земляка Віктара Субача ў Маладзечанскім Палацы культуры.
Подпіс, што зрабіла аўтарка на дыску мяне абнадзейвае "Ад Наталлі з такім жа крылатым прозвішчам, як у вас, Матыліцкай, каб даў нам Бог спадарожнага ветру ў жыцці і ў творчасці" Во як!
Фото с сайта Guzei.com
Усе яе песні спадабаліся, з мелодый капэлы Алеся Лася, што аздобіў альбом аўтаркі - "Вальс Смаргонскі" - гэта пра маю радзіму, дзе мае карані і славутыя некалі на ўсю Еўропу "смаргонскія абаранкі".
Слухаю і душа раскрываецца ад гэтых мелодый, чароўнага голасу Наталлі, сапраўднай пчолачкі. Задушэўна.
Балада пра явар і бярозу - песня пра непераможную сілу Кахання, якое мацней за смерць, якое роўна толькі Нябёсам, - як адзначае сама Наталля.
Чароўна! Захапляюча! Пранікнёна!
Зычу Наталлі Матыліцкай новых творчых вышынь, душэўнай квецені і веснавога настрою.
E-mail:zhuravlev@tut.by
Журавель, клюй Матыля.
ОтветитьУдалитьПищевая цепочка по Дарвину.
Природа жестока.
не, прырода не жорсткая, а жорсткія асобныя людзі,якія хаваюцца за найменне "анонимный"
ОтветитьУдалитьНасамрэч так, шаноўная Наталля. І тыя "ананімныя" нацкоўваюць іншых, але з намі тое не пройдзе, бо мы напачатку думаем. Пішыце, як у вас справы? Што новага ў жыцці, і ў вогуле. Ваш Аркадзь Жураўлёў.
Удалить