БАРАЎЛЯНЫ, "ЗВЯЗДА", РАДАЎНІЦА, МАЛАДЗЕЧНА.
...І ЗЯМЛЯ ПРЫНЯЛА НОВАЕ ЗЕРНЕ
Сёння 35-ы дзень як на бальнічным ложку ў Бараўлянах. Усё ж напрарочыў сабе сур’ёзную хваробу гумарыстычным апавяданнем "Рэцэпт здароўя" (папярэдняя назва была "Асцярожна, доктар!", але па прычыне такога зневажальнага для нашай медыцыны ярлыка змушаны быў змяніць загаловак). Вось цяпер і думай, чалавеча, насамрэч матэрызуюцца думкі, і ці ёсць патрэба лішні раз выказваць тое, што магчыма кепскага адбыцца ў тваім жыцці? А калі ты не можаш без гэтага? Калі ты жывеш на гэтым, няхай сабе і супярэчлівым, але ж і цікавым свеце і ўсё тое, што перажывае твой народ – перажываеш і ты? Пераключыўшыся на сентыментальныя творы, наўрад ці засцеражэшся ад хваробы. Але будзем жыць і працаваць...
За гэты час адбылося столькі важных падзей: напісаў "з нуля" апавяданне "Дом на продаж".Некаторыя ранейшыя творы магчыма перарастуць у аповесці. Наколькі дазваляе здароўе, вяду дзённік жыцця. На выставу СМІ, што адбылася напярэдадні нашага журналістцкага свята, з’ездзіць не ўдалося па прычыне "актыўнай" тэрапіі, а вось кіно "Ваенна-палявы раман" на поўнафарматным экране ў пасялковым клубе паглядзеў. І ці паверыце: для нас дваіх з суседам па палаце Уладзімірам, як не для Брэжнева і Касыгіна, сама загадчыца гэтай культурнай установы паказвала кіно! Дзякуй ёй!
Мінула Радаўніца. Вельмі важны для нас, жывучых, дзень. Завіталі ў родныя Гарані і мае сёстры Валя і Люда. Пакланіліся магілам Мамы і Таты, рана пакінуўшага нас Валодзі, Воўкі, як мы ўвесь час звалі яго. Многае думалася, успаміналася ў гэтую ноч. Памяць пра ўсіх сваіх продкаў – назаўсёды ў маім сэрцы.
Галоўная газета Беларусі "Звязда" нарэшце надрукавала (гл.№82 за 5 мая г.г.)
маё інтэрв’ю з непаўналетнім вязнем . Дзякуй табе, галоўны рэдактар Уладзімір Наркевіч! Колькі выданняў чытаў, але каб ў выходных дадзеных такой аўтарытэтнай газеты самым малым шрыфтам сціпла падпісвае "Галоўны рэдактар У.Наркевіч". Раённыя ж рэдактары пры штаце ў 3-4 творчыя "асобы" прызначылі сябе найГалоўнымі і падпісваюць горда і смела кеглям памерам як не назва газеты (часопіса) пішуць свае прозвішча, імя, імя па бацьку. А пра сціпласць ужо і забыліся. А каб павучыцца, дык дзе там!
А У.Наркевіч да таго ж заўсёды абавязковы і прыстойны: калі што паабяцае – выканае, няхай сабе праз колькі часу, але стрымае слова. Быў выпадак з маім эсэ "Буян". Многія выданні баяліся друкаваць яго: як гэта ў нас, на вёсцы, няма ўжо канякі. Галоўная цяглавая сіла беларускай вёскі знікла!? Няхай і так, але навошта каб уся краіна даведалася пра такі сорам. А "Звязда" (многія гады маёй газеце на роднай мове творчага росквіту і пашырэння кола чытачоў!) зацікавілася шчыра, ўзяла і надрукавала. Колькі было цёплых тэлефонных званкоў мне!
Тыдні два таму напісаў апавяданне "Дом на продаж". У распрацоўцы - амурна-сентыментальнае. Чытаю "Нёман", зборнік Ф.Дастаеўскага "Раненае сэрца", усю рэспубліканскую перыёдыку. Беларускамоўных часопісаў у бальнічнай бібліятэцы няма, калі куплю ў шапіку, калі проста пагартаю. Маіх твораў пакуль няма.
Выконваю ўсе прызначэнні свайго лечачага ўрача І.К.Р. Веру ў яе магчымасці, спадзяюся сябе, на шчаслівы выпадак. Малюся Усявышняму. І працую.
Пляменнікі падстрыглі, прывезлі ноўтбук, набіраю ўжо напісанае, бо адразу на камп’ютары "вялікія" творы не пішу, люблю адчуваць слова душою.
Чакаю публікацыі аповесці "сКРЫЖаванні" ў новым выданні. Гэта ўсцешвае і надае сіл. Затрымка з маёй кніжкай для дзяцей у холдынгу "ЛіМ". Засмучае. Чакаю "Роднага слова". А вось "МГ" усё нешта інтрыгуе.
І не менш галоўная падзея – у вёсцы мая Нона пасадзіла агароды, адсеяліся. Адна сёлета, без мяне. І сорамна, і прыкра.
Вясковец зерне кінуў у пульхную зямельку. Няхай будзе год шчодрым!
Сумую па Маладзена. Як там горад майго юнацтва? Ці рухаюцца буйнамаштабныя работы да свята хлебаробаў вёскі "Дажынкі-2011"? Як мае сябры і калегі з "Электрамеханічнага"? Ды і Міколу, без маёй "балбатні", адчуваю, ніякавата.
На гэтым развітваюся. Трэба адпачыць.
Усім маім чытачам зычу цудоўнага веснавога настрою і здароўя!
Ваш Аркадзь Жураўлёў.
E-mail: zhuravlev@tut.by
