Прывітанне! Адразу, дарагія мае чытачы, хачу папрасіць прабачэння за такія перапынкі. На жаль, хвароба не пытаецца пра час.
Маё задавальненне за апошні час найперш тым, што і мая мара нарэшце здзейснілася. Гэта я пра ўсталяваны ў цэнтры сямітысячнага гарадка Мядзеля мемарыяла паэту-патрыёту, паэту-бунтару, паэту-наватару МАКСІМУ ТАНКУ, Народнаму паэту Беларусі, лаўрэату Ленінскай прэміі.
Адразу прыгадаліся мае ўласныя сустрэчы са знакамітым Максімам Танкам на яго кватэры ў Мінску. Танк чытаў мае рукапісы, даваў парады. Гэта на ўсё жыццё. (Гл.эсэ "А птушкі выртаюцца" у кнізе "Я жадаю вам дабра...", а таксама выступленне на рэспубліканскім свяце з нагоды 100-годдзя М.Танка, а таксама чытай літ.блог за 08.11-2012 "Дарогамі М.Танка ). Неаднаразовыя мае сустрэчы на сядзібе яго дзеда ў Пількаўшчыне з братам Фёдарам Іванавічам. Дарэчы, з апошнім не проста гутарыць наведваўся, а і са тры апошнія гады аказваў помач з набыццём дроў праз знаёмага ў гарпаліве (гл.здымак апошяй сустрэчы з братам паэта). Сустракаўся на Хведаравым котлішчы таксама з паэтам-перакладчыкам, швагерам Яўгена Іванавіча Язэпам Семяжонам.
Галоўнае, што я вынес са згаданых клопатаў - трэба толькі верыць у станоўчы вынік і ўсё атрымаецца.
І сам сціплы помнік Паэту, і чайка, што лунае над валуном адпавядае існасці як самога Максіма, так і яго малой радзіме - Мядзельшчыне.
А птушкі вяртаюцца і вераць, што тут іх сустрэнуць родныя краявіды. Максім Танк таксама верыў у лепшы заўтрашні дзень для свайго народа, дзеля роднай Беларусі.
Бронзавы мемарыял "Ёсць адна песня песняў - пра Радзіму!" - пакуль першы ў Беларусі. Цягам часу з'явіцца і на беразе возера Нарач, якое ён жа і праславіў, як і яго рыбакоў, і Гатаўскі бераг.
Ваш. Аркадзь Жураўлёў.
